Sesler

‘Eğer içinizde “Ben ressam değilim” diyen bir ses duyarsanız, o zaman kesinlikle resim yapın.... Ve o ses susacaktır.’ Vincent Van Gogh

Görünen o ki ünlü ressamın zamanında da kafamızdaki seslerin haddi hesabı yoktu. Bu sesler biz küçükken bize öğretiliyor. Biz büyüdükçe sesler kişiliğimizin ayrılmaz bir parçası haline geliyor.

Bize öğretilen bu başarısızlığı hiç sorgulamadan kabul ediyoruz. Tüm bireylere sirayet eden bu duygu toplumların da yegane zayıflığı haline geliyor. Bireysel olarak sese aşina olup başarı duygusunu unuturken toplum olarak ta başka toplumların bizi kurban etmelerine tanık oluyoruz.

Eğer bir insanın başarısız olmasını istiyorsanız ona bu zayıflatıcı seslerden düşük dozda verin, o kadar düşük dozda verin ki farkına bile varmasın. Bu, onun kısır bir daire içinde ömrü boyunca kan ter içinde koşmasına yetecektir.

Başarı ile başarısızlık arasında o kadar ince bir çizgi vardır ki aslında oturup bu çizgiyi farketmek bile hayatın akışını bambaşka bir yöne çevirecektir. Yapmanız gereken tek şey disipline edilmiş bir dizi güçlendirici eylem seti oluşturmaktır. Hedeflerle desteklenmiş bu eylem setinin belli bir süre tekrar edilmesi ise sizi dâhiler mertebesine sokacaktır. O zaman belki dünya nüfusunun yüzde %1'ini oluşturan en zenginlerin toplam mal varlığının kalan yüzde 99’un toplam gelirine neden eşit olduğunu idrak etmeye başlayacaksınızdır. Ya da o zaman belki Van Gogh’un söylediği sözün aynısını İmam Gazali’nin 700 yıl önce söylediğini, doğunun ilmin beşiği olduğunu farketmeye başlayacaksınızdır.

Kafanızdaki sesi susturun. Çocuklarınıza bu zayıf düşüren inançları yüklemeyi bırakın. Öğretmenseniz sınıfta zayıf düşüncelere müsaade etmeyin, anne baba iseniz çocuklarınızın kendini önemsiz hissetmelerine izin vermeyin. Steve Chandler’in deyimiyle insanları kötü rüyalarından uyandıracak, hipnozdan çıkaracak yeni ve korkutucu bir şeyler yapmalarını teşvik edin.

Kaliteli düşünün, kaliteli hissedin, kaliteli yaşayın ve marka olun.